Charlie chaplin

Fun facts about pablo picasso

1. Picasso's Full Name Has 23 Words

Picasso was baptized Pablo Diego José Francisco de Paula Juan Nepomuceno María de los Remedios Cipriano de la Santísima Trinidad Martyr Patricio Clito Ruíz y Picasso. He was named after various saints and relatives. The "Picasso" is actually from his mother, Maria Picasso y Lopez. His father is named Jose Ruiz Blasco.

2. When He Was Born, The Midwife Thought He Was Stillborn

Picasso had such a difficult birth and was such a weak baby that when he was born, the midwife thought that he was stillborn so she left him on a table to attend his mother. It was his uncle, a doctor named Don Salvador, that saved him.

Doctors at that time used to smoke big cigars, and my uncle was no exception. When he saw me lying there he blew smoke into my face. To this I immediately reacted with a grimace and a bellow of fury” 

3. Picasso's First Word: Pencil

It's like Picasso was born an artist: his first word was "piz," short of lápiz the Spanish word for 'pencil.' His father Ruiz, an artist and art professor, gave him a formal education in art starting from the age of 7. By 13, Ruiz vowed to give up painting as he felt that Pablo had surpassed him.

4. Pablo's First Drawing

At the tender young age of 9, Picasso completed his first painting: Le picador, a man riding a horse in a bullfight.

His first major painting, an "academic" work is First Communion, featuring a portrait of his father, mother, and younger sister kneeling before an altar. Picasso was 15 when he finished it.

5. Picasso was a Terrible Student

No doubt about it, Picasso was brilliant: artistically, he was years ahead of his classmates who were all five to six years older than him. But Picasso chafed at being told what to do and he was often thrown into "detention":

For being a bad student I was banished to the 'calaboose' - a bare cell with whitewashed walls and a bench to sit on. I liked it there, because I took along a sketch pad and drew incessantly ... I could have stayed there forever drawing without stopping ”
- Pablo Picasso

6. Picasso's First Job

Picasso signed his first contract in Paris with art dealer Pere Menach, who agreed to pay him 150 francs per month (about US$750 today).

7. Did Picasso Steal the Mona Lisa?

Actually no, but in 1911, when the famous painting Mona Lisa of Leonardo da Vinciwas stolen from the Louvre, the police took in Picasso's friend, the poet Guillaume Apollinaire. Apollinaire fingered Picasso as a suspect, so the police hauled him in for questioning. Both were later released.

8. Cubism: Full of Little Cubes

In 1909, Picasso and French artist Georges Braque co-founded an art movement known as cubism. Actually, it was a French art critic Louis Vauxcelles who first called it "bizarre cubiques" or cubism, after noting that Picasso and Braque's paintings are "full of little cubes."

9. Picasso was a close friend of Marc Chagall

Picasso and Chagall, two of the greatest painters of the last century, were friends...Read the whole story.

10. Picasso claimed "Paul Cézanne was my one and only master."

In 1943, Pablo Picasso declared to photographer George Brassaï that artist Paul Cézanne was "my one and only master."

5 facts about amadeo modigliani:

1. His birth saved his family from financial ruin.
The youngest of four to industrious Sephardic Jewish parents in Livorno, Italy, Modigliani’s timely arrival spared his family from financial demise. Per an ancient law that protected the beds of pregnant women and mothers with newborn children, Modigliani’s father averted his creditors from pursuing payment by piling his family’s most valuable assets on top of his pregnant wife’s bed.

2. He was an alcoholic and drug addict—but not for the reasons you would think.
At age 11, Modigliani suffered a bout of pleurisy—the first in a string of diseases that eventually led to his early death. In her extensive biography of the artist, Meryle Secrest interpreted his habitual substance abuse as an attempt to conceal his tuberculosis and avoid the stigma attached to the disease. Tuberculosis at the time was incurable and highly contagious, and was a leading cause of death in France. Secrest writes: “Drunks were tolerated; carriers of infectious diseases were not.”

3. His family and friends called him “Dedo.”

Beatrice Hastings, Pablo Picasso and André Salmon are among the numerous literary and artistic figures that orbited Modigliani’s bohemian life in Paris. To those family and friends, he was known by the nickname Dedo.

4. Though his legacy enjoys immense posthumous success, he led a life of destitution.
The archetypal starving artist arguably owes its reputation as much to Vincent van Gogh as it does to Modigliani. Dubbed a prince of vagabonds, Modigliani endured impoverishment well into his final hours; he was known to exchange works of art for meals at restaurants. Ironically, collector Steven A. Cohen purchased Modigliani’s Reclining Nude with Blue Cushionfor a handsome $118 million in 2012—one of the highest prices paid for a painting.

5. The artist was given a single solo exhibition during his lifetime…and the police shut it down on its opening day.
On December 3, 1917, Modigliani debuted his first and only solo exhibition at Berthe Weill’s gallery in Paris. His show boasted a display of 30 drawings and paintings commissioned by friend and dealer Leopold Zborovski. The artist’s nude figures became the subject of public scandal, and the police shut down the show within hours.

ესპანელი არტისტის ქუჩის მხატვრობის შედევრები ევროპის ქალაქებში
 "pejac" ესპანელი მხატვრის ფსევდონიმია, რომლის ქუჩის მხატვრობამაც მთელი ესპანეთი მოიცვა და არამარტო ესპანეთი. ინტერნეტის საშუალებით, ნიჭიერი მხატვარი მთელმა მსოფლიომ გაიცნო. იგი ხატავს ქუჩაში, კედლებზე, იმ ადამიანებისათვის ვისაც მუზეომში სიარულის დრო და საშუალება არ აქვს.მის შედევრებს შეხვდებით ასევე მოსკოვის,პარიზის,სტამბულის, ლონდონისა და მილანის ქუჩებში.
"სევდა და იუმორე ჩემი ნამუშევრემის ლოკომოტივია. ისინი ქმნიან პოეტურ ენას, რომელიც ერთი მხრივ ძალიან მარტივი, მეორე მხრივ კი ძალზედ დამაფიქრებელია."
-ამბობს მხატვარი თავის ერთერთ ინტერვიუში, რომელსაც ხალხისგან წამოსული დადებითი ემოციები ძალას და შემართებას მატებს.

„მე ანგელოზი არ ვყოფილვარ, მაგრამ მუდამ ვცდილობდი ადამიანი ვყოფილიყავი. ეცადე შენც.“

„ხელოვნება, სანამ ცაში ასაფრენად ფრთებს უბოძებდეს ადამიანს, ჯერ ფეხებში ურტყამს.“

„ადამიანს ძირს, მყარ მიწაზე უფრო ადვილად შეიძლება ფეხი დაუცდეს, ვიდრე ჯამბაზს იმ ვერაგ თოკზე.“

„ნუ გაყიდი შენს გულს ოქროსა და სამკაულისთვის. იცოდე, ყველაზე დიდი ბრილიანტი მზეა, ის კი, ჩვენდა საბედნიეროდ, ყველას ერთნაირად დაგვნათის.“

„შენი გაშიშვლებული სხეული იმას უნდა ეკუთვნოდეს, ვინც შენს გაშიშვლებულ სულს შეიყვარებს.“

„– მაპატიეთ, მაგრამ მე არ მინდა იმპერატორობა – ეს არაა ჩემი საქმე. არ მინდა ვინმეს ვმართავდე ან ვიპყრობდე. მინდა დავეხმარო ყველას, ვისაც შემიძლია – ებრაელს, წარმართს, ზანგს, თეთრკანიანს. ჩვენ ყველანი ერთმანეთს უნდა დავეხმაროთ, ადამიანები ასეთები ვართ. ჩვენ უნდა ვიცხოვროთ ერთმანეთის სიხარულით და არა უბედურებით. არ უნდა გვძულდეს და გვეზიზღებოდეს ერთმანეთი. ამ მსოფლიოში ყველასთვისაა ადგილი, დედამიწა მდიდარია და ყველას დაგვიტევს.“
                                                                                                      -ჩარლი ჩაპლინი

ამადეო მოდილიანი

ჟანა ებიუტერნი, ქალი, რომელმაც მთელი სიცოცხლე მოდილიანის მიუძღვნა, მის ცოლობაზე ოცნებობდა, მაგრამ მაინც  არაოფიციალური ცოლის სტატუსით შემორჩა ისტორიას. ჟანამ და მოდიმ ერთმანეთი 1917 წელს გაიცნეს და მალე ერთად დასახლდნენ. მაშინ ჟანა 19 წლის, სახვითი ხელოვნების სკოლის სტუდენტი იყო. ჟანას მოდილიანის ბევრი პორტრეტი აქვს დახატული.

რამდენიმე წლის წინათ კი ნიუ-იორკის იმპრესიონისტებისა და მოდერნისტების აუქციონზე, მოდილიანის მუზისა და საყვარლის, ორსული ჟანა ებიუტერნის პორტრეტი 31 მილიონ დოლარად გაიყიდა...

ჟანას მამა პარფიუმერულ ფირმაში მუშაობდა. ჟანას ძმა, ანდრე, მხატვარი იყო. მისი ნახატები ცნობილ გალერეებში იყო გამოფენილი.

ქალებისმოყვარულ, ლოთ, ჰაშიშით გაბრუებულ, მით უმეტეს ებრაელ  სასიძოს, ჟანას მშობლები ეწინააღმდეგებოდნენ. ჟანამ ამადეოს გულისთვის ყველაფერი დათმო.  მშობლების წინააღმდეგობის მიუხედავად, მასთან გადავიდა საცხოვრებლად.  მაშინ ამადეო ძალიან ბევრს სვამდა და ავადმყოფობდა. ჟანაში   ერთადერთი, რეალური და სულიერი მეგობარი იპოვა, რომელთანაც ჭეშმარიტი სიყვარული აკავშირებდა. ეს ქალი მოდილიანის შემოქმედების განუყოფელი ნაწილია, ის მოდილიანის 20-მდე ნახატშია. ჟანა ცდილობდა მოდის ცხოვრების სტილის შეცვლას, მაგრამ მოდიმ ვერც ამ დიდი სიყვარულის გამო თქვა უარი ბოჰემურ ცხოვრებაზე.

მოდი და ჟანა ლუქსემბურგის ბაღთან დასახლდნენ. ფული არ ჰქონდათ. ტუბერკულოზის გამო მისი ჯანმრთელობა სულ უფრო სუსტდებოდა. ჟანას მშობლების დახმარებით, წყვილი მოდის სამკურნალოდ, ნიცაში გაემგზავრა. იქ მათ გოგონა შეეძინათ. ჟანამ და მოდიმ ვერ მოასწრეს კანონიერი ცოლ-ქმარი გამხდარიყვნენ, ამიტომ მათ გოგონას რეგისტრაციისას დედის სახელი, ჟანა ებიუტერნი ჩაუწერეს.

ამადეო ნიცაში უკეთ არ გამხდარა. პარიზში დაბრუნებულმა ისევ სმა დაიწყო. უკიდურეს სიღატაკეში ცხოვრობდნენ და ამიტომ ბავშვი ჟანას მშობლებმა წაიყვანეს. იმ პერიოდში მოდილიანის პირველი და უკანასკნელი გამოფენა გაიმართა, სადაც, 12 ნახატი გამოიფინა. მათგან რამდენიმე გაიყიდა.

ერთხელ, მოდი მეგობრის დედასთან მივიდა, სასმელი სთხოვა და ებრაულად რაღაც უმღერა. ფიქრობენ, რომ ეს ებრაული რექვიემი იყო - ერთადერთი, რაც მოდილიანის ურწმუნო ოჯახში იცოდნენ.

1920 წელს მოდილიანის და ჟანას გაუჩინარება მეზობლებმა შენიშნეს. 24 იანვრის საღამოს, ერთ-ერთმა მათ კარზე დააკაკუნა. არავინ უპასუხა. შიგნით შესულმა, საწოლში მძიმედ დაავადებული მოდილიანი ნახა, რომელსაც სასოწარკვეთილი ჟანა მთელი სხეულით ეკვროდა.

მოდი ღატაკთა თავშესაფრის საავადმყოფოში გადაიყვანეს, სადაც ორ დღეში გარდაიცვალა. თავზარდაცემული ჟანა მასთან საავადმყოფოში მიიყვანეს. მან მოდის დიდხანს, თვალმოუცილებლად უყურა. შემდეგ მშობლების სახლში წავიდა. მეორე დილით 20 წლის ჟანა მეხუთე სართულიდან გადმოხტა... ამ დროს ის მეორე ბავშვზე, ცხრა თვის ორსული იყო.

ამადეო მოდილიანი პერ ლაშეზის სასაფლაოზე დაასაფლავეს. სიღარიბეში გარდაცვლილი მოდი, მხატვრებმა პომპეზურად დაკრძალეს. ჟანა მეორე დღეს პარიზის შემოგარენში დაასაფლავეს. ერთი წლის შემდეგ, მოდილიანის ოჯახის თხოვნით გადაასვენეს და მოდის გვერდით დაკრძალეს. მათი შვილი ჟანა, ამადეოს ნათესავებთან გაიზარდა.